Dostum Rıza

Dostum Rıza'yla Kadıköy sahilindeyiz Sessiz buralar Hiç olmadığı kadar sessiz Kötü haberi ona söylediğimden beri, biz de sessiziz Hiç olmadığımız kadar sessiz Ağaçlar gölge etmiyor artık bize Gökyüzünün karanlığı altında yalnızız Bir nebze de özgür

Dostum Rıza'yla yerdeyiz Bir avuç toprak örtüyor kocaman bedenlerimizi Üşüyoruz, garip İçimizi ısıtmıyor artık çocukluk hayallerimiz Dostum Rıza ağlıyor Bakmıyorum ona Görmedim zannediyor

Dostum Rıza martın sert yağmurlarına aldırmıyor gibi Dünyayı terkimden sonra yalnız Ağlamıyor geçen ki gibi Ya da Gözlerimi kapattığı için ben göremiyorum.